En inderdaad is het zo gegaan. Elke dag bereikte een enorme stroom vluchtelingen onze stad.  Onze gemeente was een centraal punt in het verlenen van hulp aan de mensen. Wij keken daarbij niet naar gelovig of ongelovig. Iedereen kon op onze hulp rekenen. Wat een uitgelezen mogelijkheid reikte de Heere ons aan om het Evangelie te verkondigen in Woord en daad! Speciaal zochten wij de armen, de gehandicapten, de ouderen, de wezen en de weduwen te helpen. Soms hoorden wij van hulpbehoevenden, die achtergelaten waren in steden in de omtrek. Dan trokken broeders uit de gemeente erop uit om hen op te halen, met gevaar voor eigen leven. Ook daarvan ging een heerlijk getuigenis uit. Als mensen ernaar vroegen, konden wij getuigen dat het de liefde van Christus was, die hen ertoe drong om dat te doen.

Wij hebben de grote hal van ons gebedshuis omgebouwd tot slaapzaal. Ook de bijzalen die we normaal gebruiken voor zondagsschool en muziekonderricht, maakten we gereed als slaapplekken. De vluchtelingen zijn aan het eind van hun krachten wanneer zij bij ons arriveren. Zij zijn bereid om overal te slapen. Een matras en een kussen is voor hen genoeg. En wanneer er onverhoopt toch niet genoeg plaats was, namen de gemeenteleden mensen, soms hele gezinnen, mee naar hun eigen huis om ze daar te verzorgen.

Soms komen er families langs die letterlijk alles zijn kwijt geraakt. Een familie vertelde dat zij hun huis, hun auto en al hun bezittingen in een ogenblik kwijt raakten. Zelfs hadden zij geen identiteitsbewijzen meer. Zij konden net op tijd vluchten uit hun huis, voor het vernietigd werd. Wij voorzien deze mensen van voedsel en een plaats om te slapen. En wij proberen hen te troosten met de woorden van de Heere. Hoewel het niet altijd gemakkelijk is om de juiste woorden te vinden.

Zo verzorgen wij elke dag ontbijt, lunch en avondeten voor onze gasten. Van de lunch wordt niet veel gebruik gemaakt, omdat de meesten in de avond arriveren en in de ochtend alweer vroeg doorreizen. Maar zeer veel mensen maken dankbaar gebruik van het ontbijt en het avondeten.

Er gebeuren veel bijzondere dingen. Zo vond er een speciale huwelijksinzegening plaats in onze kerk. Een broeder uit een kerk had een meisje ten huwelijk gevraagd, net voor de oorlog begon. Zij had ‘ja’ gezegd, maar kort daarna brak de oorlog uit en moesten zij vluchten. Zij kwamen aan met een groep vluchtelingen en vroegen ons om hen te trouwen, zodat zij samen de tocht naar de veiligheid konden ondernemen. Na een kort onderzoek meenden wij dat wij aan hun vraag gehoor konden geven. Wij deden in twee dagen wat wij konden om de huwelijksdienst voor te bereiden. Het werd een bijzondere dienst. En er waren vele gasten die het bruidspaar niet kenden en die ook door het bruidspaar niet werden gekend. Maar het was een gezegend samenzijn waar groot getuigenis vanuit mocht gaan. En na afloop was er een maaltijd voor alle ‘genodigden.’

De arbeid zoals hierboven beschreven vindt nu op diverse plekken plaats. De gemeente van Marioepol vangt elke dag zo’n 175 vluchtelingen op. Tsiatkovsky 50 – 200 per dag. Tulchin 120. Vinitsa 75 en Kirovograd tot wel 250 per dag. Wij danken u voor uw financiële hulp bij dit werk. Die is ook zeer nodig. De eerste hulp hebben wij zelf gefinancierd, maar onze middelen zijn op. Echter, wij weten, de Heere zal voorzien! Moge Zijn Naam de eer ontvangen, nu en tot in eeuwigheid.