Vrede zij u!  Wij zijn nu drie weken onderweg, op evangelisatiereis, met broeders en zusters in twee Trekols, dag en nacht in de bediening. ’s Nachts banen we ons met de koplampen van onze Trekols een weg door de met sneeuw bedekte toendra, en overdag spreken we met de lokale bevolking. In alle dorpen kwamen veel inwoners met aandacht naar het Evangelie luisteren. Na de dienst spraken ze hun oprechte dank uit voor de goede woorden die ze begrepen hebben, en voor de zang met medewerking van het vioolensemble. Met Gods hulp bereikten het dorp Joerjoeng-Chaja. Dit betekent Witte Berg. En of dit een berg is! Al 25 jaar verkondigen wij het Evangelie in dit dorp, maar de harten van de inwoners zijn als een onbereikbare berg. Toen we hen ditmaal weer opzochten, wilden ze ons zelfs slaan, omdat we in hun ogen sektarisch zijn en een andere God prediken. Ze riepen: “jullie zijn heidenen!” Met dergelijke uitroepen werd onvrede geuit. Maar Gode zij dank, de Heere nam de moeite van ons weg.

Toen we van Joerjoeng-Chaja naar Tiksi vertrokken, kregen we pech op pech. De eerste keer ging de uitrusting kapot, met Gods hulp konden we het repareren, en gingen verder. Na 4 kilometer ging de motor van onze Trekol kapot (aandrijfbout van de distributieriem op de krukas brak en de kleppen verbogen). Het was 3 uur in de ochtend, het vroor 30 graden bij een stevige oostenwind. Wat moesten we doen? Ik noem deze plaats “de vallei van de schaduw des doods”, waar 22 jaar geleden (23 april 2001) het leven van een jonge christen, Alexander Bem, eindigde.  Elk jaar gebeurt hier wel iets, en elke keer herinner ik me de woorden uit Psalm 23: “als ging ik ook in een dal van schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij!”. We besloten te bidden en een rustpauze te houden.

Toen we van Joerjoeng-Chaja naar Tiksi vertrokken, kregen we pech op pech. De eerste keer ging de uitrusting kapot, met Gods hulp konden we het repareren, en gingen verder. Na 4 kilometer ging de motor van onze Trekol kapot (aandrijfbout van de distributieriem op de krukas brak en de kleppen verbogen). Het was 3 uur in de ochtend, het vroor 30 graden bij een stevige oostenwind. Wat moesten we doen? Ik noem deze plaats “de vallei van de schaduw des doods”, waar 22 jaar geleden (23 april 2001) het leven van een jonge christen, Alexander Bem, eindigde.  Elk jaar gebeurt hier wel iets, en elke keer herinner ik me de woorden uit Psalm 23: “als ging ik ook in een dal van schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want Gij zijt met mij!”. We besloten te bidden en een rustpauze te houden.

We bonden de Trekol aan de Trekol vast, en reden langzaam terug naar het dorp Joerjoeng-Chaja. De schade is ernstig, er zijn geen reserveonderdelen beschikbaar om de motor te repareren, zelfs niet in de grote stad Jakoetsk. Het is noodzakelijk om ze te bestellen in een stad, Moskou of Novosibirsk, en dit duurt minstens twee weken! Nu zijn we in Joerjoeng-Chaja, wachtend op reserveonderdelen en praten met de mensen over God.

este vrienden, Christus is waarlijk opgestaan!  De problemen die we op het aardse pad in de bediening tegenkomen, zijn niet verschrikkelijk, omdat de Heere de hel en de dood heeft overwonnen! We vragen u om voor ons te bidden, zodat God ons zal helpen onze reis en de geplande diensten in Jakoetië en Tajmyr voort te zetten.

Met liefde en dankbaarheid, Oleg Ljoebitsj